We trekken de bergen in om de Himalaya ergens te zien. Om 5.55u staan we op (in ons geval: deden we de gordijnen open) en het dak van de wereld ontwaakt…en het is waanzinnig mooi. Mick met zijn postkaart in de hand van de 10 toppen boven de 8000m, bleek toch een beetje moeilijk spotten voor onze analyticus. Twee uur later niets meer te zien voor de rest van de dag, elke dag.

Dan nog wat hoger naar Namobuddha, een zeer zweterige wandeling naar het eco-resort (“resort” is favoriet Aziatisch woord). Heerlijk groenten eten en citroengrasijs (hier mag dat want alles natural) en Australische wijn drinken (het werd daar steeds beter). Fijn kampvuur, met verse popcorn en verse relaxe mensen – terugkeren naar Kathmandu al joggend, een boom opzetten over PPS met inhoudelijke vergelijking tussen België en Engeland – ja… Steven en zijn nieuwe BFF’s dronken er nog ene.

Nepal – Kathmandu

De hel van Kathmandu, film of realiteit. Toch wel een cultuurshok. Onze thuisbasis wordt Athiti House van Annemie en Dinesh, die we in Antwerpen kort ontmoet hadden. We zullen er tijdens onze maand in Nepal vaak thuiskomen, terugkeren, spullen achterlaten en lekker eten. We ontmoeten er Danny, de vrijwilliger die zijn vakantie besteedt aan het afbreken en heropbouwen van enkele huizen in hun dorp. Diep respect.

Kathmandu en Bhaktapur, de prachtige tempels zijn bijna allemaal onthoofd. En meestal dienen ze volledig terug opgebouwd te worden, een werk van 10-tallen jaren. Op een gegeven moment leek het alsof we een special earthquake-tour kregen. Overal stutten en stapels stenen. Heel weinig toeristen, ogen die prikken van de smog, Adidastaxi’s, heel veel volk op weg naar, en een groot Hindoefeest een rode mensenzee.

Kleine zijsprong: het is echt aandoenlijk hoe vooral de mannen er hier en in Indonesië vaak bij lopen, met dank aan hun geloof: één mini oranje verwelkt bloemetje achter hun oor, een klotje gekookte rijst tegen hun voorhoofd, of – de topper – de man in kostuum met midden op zijn zwarte glimmende haren een dood hoopje oranje bloemetje + rijst, op weg naar een vergadering veronderstel ik. Ook mooi is één korrel rijst, dié korrel die er dan niet mag afvallen.